14 III 2018 cz 1

Środa, 14 marca

13.20

Cieszę się dziecko, że ten obraz sprawił ci dużą radość. Obraz, którego dla Ciebie chciałem jeszcze w lecie. Nie jest to wprawdzie ten sam, lecz ten jest nawet lepszy pod względem artystycznego wykonania i pomysłu. Dlatego tego dla Ciebie chciałem. Bowiem wiem czego potrzeba Twojej duszy. Kochasz malarstwo, dziecko, i to się nie zmieni:) a przecież nie chciałbym tego ci odbierać. Własne zdolności malarskie, dziecko, też zresztą miałeś. Przestałeś je rozwijać na skutek splotu okoliczności, ale też na skutek własnej decyzji, wewnętrznego poczucia: Uznałeś bowiem, że będziesz malarzem poprawnym „co najwyżej” dobrym, lecz nigdy nie będziesz malarzem bardzo dobrym, czy wybitnym wreszcie. Oj, dziecko. Sam widzisz:).

Powiedziałbyś: młoda, świeża, niewinna pycha. Nawet bardzo młoda bo byłeś wtedy w ósmej klasie.

A jednak zawsze są to niedobre zarzewia z których może zrodzić się bunt przeciw Bogu. Ale iluż wtedy i dziś w (Polsce) miało odpowiednie wychowanie. Nikt Ci nie powiedział: Skoro masz takie zdolności to winieneś pytać w duchu Boga czy chce abyś je rozwijał. Ponadto, dziecko, jest tu też dbanie o swój chleb powszedni. Bogu trzeba pomagać aby otrzymać swój chleb powszedni.

Mający mniejszy talent niż Ty, znacznie mniejszy malował potem (jak wiesz dobrze) wasz kościół i wziął za to godziwe pieniądze wespół z malującym też nauczycielem plastyki.

I Ty dziecko często w kościele byłeś zdegustowany tymi malowidłami, które były jawnie gorsze od tego co było wcześniej. Ty zaś gdybyś malował to by było lepsze, zaś gdybyś nie był zadowolony z efektu malowania fresków to byś się nie podjął.

Chciałeś potem wrócić do malowania, ale brakowało Ci czasu. I miałeś też mniej cierpliwości. Było to też kosztowne wprawianie się w malowaniu farbami olejnymi, do tego doszłoby płatne doszkalanie się.

Teraz zaś mógłbyś malować gdyby ozdrowiała Twoja dusza.

Może, dziecko, po Trzech Dniach Ciemności namalujesz coś dla Mnie:)?

- Ty wiesz, Panie, że chętnie, ale na pewno przeżyją tacy, którzy będą malować lepiej.

- O, dziecko, wracam do punktu wyjścia? :) (nieco smutny uśmiech Pana Jezusa).

- Wydaje mi się, Panie, że moje malowanie nie będzie potrzebne bo będzie dość zdolnych artystów, którzy zaspokoją potrzeby gdy idzie o obrazy, a też mam wrażenie, że obrazów prawie nie będzie.

- Będą dziecko. To, że będzie znakomitej jakości obraz filmowy i holograficzny nie znaczy, że nie będzie obrazów i że ja nie będę ich chciał, zwłaszcza gdy przedstawiać będą rzeczy święte.

- To pięknie Panie.

• Dobrze, dziecko, wrócimy jeszcze.
  Jesteś znowu chory (gardło)
  lecz będziemy pisać.

- Czy pojadę, Panie, na rekolekcje?
- Jeśli będziesz się, dziecko, źle czuł to nie pojedziesz.

- Panie Jezu, czytelniczka opłaciła mi nocleg z wyżywieniem. Jest mi bardzo przykro. Bo jeśli nie pojadę to przepadną te noclegi.

- Musisz jej powiedzieć, że jest taka sytuacja. Niech jednak jeszcze się wstrzyma aby wziąć kogoś na Twoje miejsce. Dasz znać w tej sprawie jutro.

Dziecko, jeśli chodzi o to co planowałeś dzisiaj zrobić i jutro to zwalniam Cię od tego.

- A Panie, mój słodki Jezu, najłaskawszy, kochany mój Panie. Przyjacielu jedyny prawdziwy, mój Chrystusie, mojej wielkiej nędzy, brudu i serca skażonego i niedobrego, potem?

- Potem, dziecko, zobaczymy.

Nie martw się jednak tym aż do powrotu z sanatorium.

- Zwalniasz mnie od tego, Panie, do tego czasu?

- Tak dziecko, zwalniam Cię.

- Ach Panie.

Całuję twoje święte stopy, mój słodki Jezusie. Twoja miłość jest nieskończona. Czuję się kochany i rozpieszczany na ile tylko prawdziwa miłość może rozpieszczać. Czym zasłużyłem Panie na to. Niczego nie robiłem w sposób znakomity, nawet rzeczy świeckich. Tak mało Cię kochałem. W porywach serca tylko, tak jak porywy uczucia do niewiast. Gdy zaczynały się wymagania – uciekałem. Gdy Duch Święty przedstawił mi pewne wymagania – uciekłem.

- Uciekłeś, dziecko, czyż jednak nie wybaczam znacznie więcej?

- Jesteś, Panie, nieskończoną miłością.

- Bóg sam sobie wystarcza. Miłość Jego do stworzeń, w tym ludzi, wypływa z Jego Miłosierdzia. W stwarzaniu jest też oprócz miłości i Miłosierdzie.

- Tak Panie, ale to zawsze jakaś skaza. Gdy ktoś Cię kocha od początku to jest inaczej.

- Moje dziecko, wśród świętych byli tacy co kochali Mnie od początku i byli tacy co kochali mało lub wręcz byli na złej drodze (Dyzma). Wśród tych drugich są przecież tacy, którzy dostępują w Niebie większej chwały niż ci pierwsi. Jest też zwykle odwrotnie.

Choć wierna miłość „ od zawsze” musi być nagrodzona i nikt, nawet ci o „mniejszej świętości” co byli wierni od początku mają blask, którego nie mają ci, którzy się nawrócili.

To trochę jak ludzkie odznaczenia i ordery. Ktoś kto ma ich wiele może nie być odznaczony orderem, który ma ktoś kto ma ich mniej.

- Dziękuję, Panie Jezu.