3 IV 2017 cz. 2 Jesteście plemieniem królewskim. Plemieniem Lechitów, tymi, którzy mają przewodzić Słowianom. Nie na zasadzie przymusu, ale na zasadzie Bożego wyboru i ustalenia jeszcze za czasów „pogańskich”. Gdyż ja jestem z waszego rodu.

Około 18 - tej?

Jestem bez zegarka poza domem

Pisz dziecko.

 - Jak powiedziałem tak się stanie.

A Ty uwierz i  wierz.

Wiem, że uwierzyłeś. Jednak jesteś stale niestały:) I jeszcze przez jakiś czas taki będziesz.

Trochę Ci chłodno dziecko. Mówiłeś, że za gorąco. Dałem Ci taką aurę. Nie pada, nie ma silnego wiatru.

- Dziękuję Panie Jezu.

- Gdybyś był moim apostołem mieliby Twoi bracia trochę ubawu z Ciebie gdy prosiłbyś o inną pogodę, ale ta też nie za bardzo by Ci „leżała”, jak dziś mówicie. I ja bym z Ciebie żartował.

Ale nie byłbyś taki jak Judasz. I nie szukałbyś mnie. To ja bym Cię znalazł.

Wzrusza Cię śpiew skowronka.

Zauważyłeś, że przylatują i śpiewają jak człowiek jest na polu czy blisko pola lub ugoru.

Człowiek musi być blisko przyrody.

I tacy ludzie będą po trzech dniach ciemności.

Nie synu, nie podam daty, nie lękaj się.

Kochaj mnie i ciesz się tym co masz.

A tu za życia dostaniesz jeszcze więcej.

A wszystko po przejściu do życia prawdziwego.

                     (będziesz kontynuował)

Pół godziny później, w innym miejscu.

- Tak dziecko myśl o moim cierpieniu i wynagradzaj mi za siebie i za innych.

- Jezu ufam Tobie.

Jezu kocham Cię.

Jezu wielbię Cię.

- Siedzę Panie Jezu i patrzę. Słodycz Twoja wraca z dawnych moich jaźni.

- Pierwotna miłość mój synu. Schowała się, a teraz wraca.

Długo Cię szukała i  chciała przyjść do Ciebie, ale nie mogła Cię znaleźć.

Teraz pozwoliłeś jej przyjść do siebie.

Kochałeś mnie czasem świadomie, czasem nie, we wszystkim co istnieje.

Nie zawsze było to czyste, to znaczy nie wmieszał się grzech. Ale szukałeś mnie we wszystkim co stworzyłem co dobre i nie wykrzywione złem, brzydotą, grzechem.

Mój słowiański synu. Aryjski dziedzicu.

Ariowie – Słowianie. Tak, to prawda. A wy jesteście plemieniem królewskim. Plemieniem Lechitów, tymi, którzy mają przewodzić Słowianom. Nie na zasadzie przymusu, ale na zasadzie Bożego wyboru i ustalenia jeszcze za czasów „pogańskich”.

Gdyż ja jestem z waszego rodu.

Ja Jezus Chrystus nie miałem w sobie wyłącznie krwi Słowian, ale miałem ją w dominującym stopniu, podobnie jak Ty dziecko.

Nie na darmo nosisz moje imię.

Nie obawiaj się, nie jest to żadna pycha.

Chciałem abyś miał pewne ziemskie podobieństwo ze mną.

Czyż nie macie wszyscy być na moje podobieństwo, a po Zmartwychwstaniu Ciał nawet wieku podobnego.

                          (idź powoli synu)